بحث آزاد / آسیب شناسی نقش کانونی تلویزیون در منازل ایرانی

"حقیقت" با مشارکت در جلسه بحث آزاد مجازی و دانشجویی "تلویزیون و تاثیر آن بر خانواده" که در تاریخ 92/12/6 در جامعه مجازی فیضبوک برگزار شد، به نتایج زیر دست یافت که خلاصه ای از این بحث که ماحصل نظرات کاربران مختلف این جامعه مجازی میباشد و توسط سرکار خانم "یثنا رمضانی" تهیه گردیده ذیلاً بیان می گردد.

شما نیز در این بحث مشارکت کنید

از سال 1337 که اولین فرستنده های تلویزیونی وارد ایران شدند تا سال 1345 که تلویزیون ملی روی کار اومد، کمتر کسی میدونست تلویزیون چیه! مردم به این وسیله دیجیتالی تازه وارد جعبه جادویی میگفتند.سالها طول کشید تا این جعبه جادویی توی خونه های ما جا باز کرد. اما انگار زیادی جا باز کرده و تقریبن به عضوی از خانواده ها بدل شده. به جز تعداد کمی از خانواده ها که به دلایلی توجه خاصی به این وسیله نشون نمیدن، غالب خانواده ها اون رو از ملزومات زندگی و حتی واجب تر از نون شب میدونن!!!طوری که هر روز از تحرکشون کاسته میشه تا جاییکه با کاهش پهنای تلویزیون پهنای بیننده ها اضافه میشه...

اونچه که مردم در پاسخ به اینکه "نقش تلویزیون در منازلشون چقدره" پاسخ میدن اینه که تلویزیون، نقش یک وسیله تفریحی و پرکننده اوقات فراغت رو داره. با کمی توجه به سرانه تماشای تلویزیون و تأثیر پذیری مردم از برنامه های اون میشه اینطور نتیجه گرفت که یا مردم نمیدونن اوقات فراغت چیه، یا اوقات فراغتشون از اوقات اشتغالشون هم بیشتره! 
در کل شاید بشه گفت تلویزیون یک وسیله است که قرار است در خدمت بشر باشه تا پیامها و خبرهایی رو از یک گوشه ی جهان به گوشه ای دیگر منتقل کنه، بین فرهنگ ها و زبانهای مختلف ارتباط برقرار کنه، نکات آموزنده ای رو بین مردم به اشتراک بگذاره و با این کارها بخشی از وقتشون رو پر کنه. با این تفاسیر فی نفسه نباید چیز بدی باشه. 
اما در کنار این برکات آسیب های زیادی هم توسط این جعبه جادویی به پیکره خانواده ها وارد شده و همچنان میشود. 
در این مقال قصد نداریم به آسیب شناسی برنامه های تلویزیون بپردازیم.هرچند نوع این برنامه ها در شدت و حدت آسیبها تأثیر فوق العاده ای دارد. آنچه محور این گفتگوست خود این وسیله به عنوان یک پر کننده ی اوقات، خصوصن در خانواده های ایرانیه.

کم شدن معاشرتها، تیرگی روابط بین اعضای خانواده و مشکلاتی که در پی این تیرگی و کم شدن ارتباطات به وجود می آیند، کم شدن میزان مطالعه و تبعات فراوانش خصوصن بین قشر جوان، آموزش عادات رفتاری بیگانه ای که با دین و فرهنگ خودمان کمترین تناسبی را هم ندارد و ... اینها و موارد بیشمار دیگه که از بیانشون پرهیز میکنیم از جمله آسیبهای استفاده ی بیش از حد از تیویزیون هستن.
برای پرهیز از اطاله کلام به بیان راهکار های پیشنهادی میپردازیم. 
آنچه بین نظرات همه به نوعی مشترک است، مدیریت زمان و استفاده کنترل شده از تلویزیون است. محدود کردن زمان تماشا طوری که مانع از رسیدن به کارهای مهم تر نشود و همچنین وقتی برای صله رحم و مطالعه باقی بماند؛ به این ترتیب به جای گلایه از کمبود زمان، وقت زیادی برای رسیدگی به امور جاری زندگی خواهیم داشت. هرچند شاید در نگاه اول این مدیریت کمی سخت به نظر برسد اما با کمی ممارست شاهد آثار فراوان آن خواهیم بود.

کنترل مستقیم بر موضوعاتی که قرار است تماشا کنیم نیز از درجه ی بالای اهمیت برخوردار است. برنامه های انتخابی باید با فرهنگ، دین و مذهب، علایق، سن، حتی در برخی مواقع سطح اجتماعی و اقتصادی بیننده هماهنگی و هم خوانی داشته باشد. عدم هماهنگی در هر یک از این سطوح آثار ویرانگری در پی دارد که پیرامون خود شاهد موارد بسیاری از آن هستیم.

در پایان کاربر "ای که مرا خوانده ای، راه نشانم بده" با لینکی از صفحه شخصی آقای محمد قربانی خلخالی نیز لینک های مرتبطی با این موضوع در اختیار کاربران قرار دادند که به آنها در زیر این مطلب اشاره می گردد :

1 ) بررسی انتقادی تأثیرات تلویزیون بر خانواده
2 ) وقتی همه خوابیم
3 ) چند دقیقه آنتن برای فروش
4 ) نقش پیام های بازرگانی در زوال دوران کودکی
5 ) تلویزیون و پیامدهای خانوادگی اش